Idols, popstars en de VVD


Ik ben helemaal weg van de programma’s Idols en Popstars. Het is werkelijk geweldig om te zien hoeveel mensen zich op de buis verdringen zonder ook maar het geringste spoor van enige zelfkennis. Als je dat dan allemaal ziet, is het niet te geloven dat er zoveel kneuzen zijn. Allemaal exponenten van de zesjescultuur, en dat niet alleen in culturele zin. En dan komt Gordon met een act, die alle “zesjes” in de stess laat schieten. En dan heeft hij het natuurlijk weer helemaal gedaan. Onbeschaafd en affreus. Want het kan toch niet zo zijn, dat iemand die zich geheel vrijwillig opgeeft als kandidaat “idol” zo maar met de harde waarheid geconfronteerd wordt. Dan sta je toch op zieltjes. En dat kan toch niet. Zelfs een vakjury kan zich niet permitteren om enige kritiek te uiten op deze zielige verschijningen. Onopvallende spoken in de mist, die een grote muil opzetten op het moment dat hen een spiegel wordt voorgehouden. Over-assertief, maar ik realiseer me dat dat een moeilijk woord is voor kneuzen met een gegeneraliseerd levensincompetentiesyndroom. Het verwekken van idioten zou verboden moeten worden.

Naast de kneuzen zijn er natuurlijk ook die jonge mensen met een geweldige drive en passie om hun droom te verwezenlijken. Dat roept emotie op en hun talent spat van de buis. Ook het bedrijfsleven kent zijn eigen Idols-programma. Ook ik ben ze tegen gekomen. Een veelheid aan kneuzen, die denken dat ze alles kunnen en direct met allerlei fraaie functiebenamingen behangen willen worden, zonder dat ze zelfs maar begrijpen waar het over gaat. Soms kunnen ze niet eens de naam van hun functie uitspreken. Misschien heten de vroegere chefs c.q. managers daarom nu ineens weer “leidinggevenden”. Alsof er ook leidingvragenden zouden zijn. Het is toch om te gillen. Ik hoor het Youp van ’t Hek al roepen.

Misschien zou Mark Rutte eens met Gordon van gedachten moeten wisselen over de wijze waarop wij ons kunnen ontworstelen aan de terreur van de middelmaat. Wellicht een verfrissende aanvulling van het concept beginselprogram van de VVD. Maar buiten dat, ik vind het een geweldig initiatief van de VVD. De terreur van de middelmaat. Helemaal geweldig. Het zou zo een programma van John de Mol kunnen worden.

Maar nu even serieus. Ik vind het oprecht een goede gedachte van de VVD om een eigen vaderlandsche “war on terror” in te zetten en te proberen om iets te doen aan die zesjescultuur en de terreur van de middelmatigheid. Mijn inziens houdt Rutte terecht de Overheid verantwoordelijk voor die 'duffe toestand' van de natie. Een overheid, met onze Grote Roerganger voorop, die pretendeert het geluk van mensen te bevorderen en alle risico's uit te bannen. De keerzijde is volgens Rutte betutteling en wantrouwen jegens de burgers, die zich uit in onnodig toezicht, bureaucratie en controle. De individuele vrijheid, zowel geestelijk als materieel, wordt in deze verklaring tot het hoogste goed verklaard. Over de uitwerking van dit beginsel is nog veel te zeggen, maar het thema spreekt mij erg aan. Misschien zien we er iets van terug in de komende debatten in de Tweede Kamer waarin Rutte toch volop de kans krijgt om dit kabinet te confronteren met haar eigen middelmatigheid. Een kabinet van activisten en intellectuelen, die met elkaar gemeen hebben dat ze hun verheven filosofieën niet tot uitvoering kunnen brengen. In mijn jargon allemaal business-plannen die slechts één gebrek hebben: ze deugen niet.

Zet hem op Mark. Ik overweeg nu weer achter je te gaan staan, want ik begon toch ook wel mijn twijfels te krijgen over de middelmatige uitvoering van het liberale gedachtegoed.

Peter Tersteeg




De Onbekende Nederlander

Ik ben een Onbekende Nederlander. En ik vind dat helemaal prima. Want als Onbekende Nederlander kun je nog een mening hebben over zaken die een BN’er niet kan hebben. Als ze tenminste al een eigen mening hebben die ergens op slaat. Schitteren in oppervlakkigheid is sommige BN'ers immers bepaald niet vreemd. Maar dit geheel terzijde. Als OBN’er kun je ook allerlei dingen doen die BN’ers – behoudens Gordon & Joling – zich volstrekt niet kunnen permitteren. In je neus peuteren of ongeschoren over straat gaan bijvoorbeeld. Ik zou het er niet voor over hebben om al dat allemaal te moeten opgeven. Ik wil dan ook graag een Onbekende Nederlander blijven. En, dat zal mij best wel lukken.

Een ander fenomeen is de VIP. Zo regelmatig komen er allerlei uitnodigingen waar je als kennelijke VIP voor wordt uitgenodigd. Wat dan de definitie is van een VIP is daarbij volkomen onduidelijk. Laat mij dan ook maar een Onbelangrijke VIP zijn. Ook dat bevalt prima en ik kan dan tenminste doen wat ik zelf allemaal leuk vind. Samen met al mijn fans. Die ik als OBN’er en OVIP dan toch nog wel heb. Ik heb inmiddels begrepen dat het belangrijker is om je talenten als Onbekende Nederlander en als Onbelangrijke VIP in te zetten voor een goed doel. En maakt niet uit waar en hoe, maar als het je goed gaat is het ook goed om iets terug te doen voor anderen die het minder goed hebben. En wij doen dit toevallig in Nepal.

Nu we het er dan toch over hebben, verwijs ik graag naar www.Engely.eu

Peter Tersteeg