Diner voor twee

Als gekieteld tot in haar merg genoot zij, met fraai geveinsde verrukking, van de fantasie van smaken die ik haar bereid had. Mon menu surprise; een speciaal voor haar samengesteld, tongstrelend triootje van gemalen schaamluizen, in eigen lichaamsvet gebakken roerei en trans-sexuele garnalen. Op geraffineerde wijze gecombineerd met een bedje van ottolieten van de zeeraaf. Oh lala, mompelde zij zachtjes voor zich heen, terwijl haar zachte lippen bezit namen van de flamouche au poire.Mijn vermoedelijke maitresse, zo prachtig, zo prachtig mooi, wil ik haar beleven. Zelfs haar naam is onzeglijk mooi.

Zo ingetogen sensueel genoot zij van het heimweevoedsel, dat ik prompt weer verliefd werd op haar. Haar volmaakte schoonheid. Zelfs haar  schaduw kan mij verblinden. Een waarlijk groots  genoegen te mogen aanschouwen dat mijn lief, zo zielsverrukkelijk teder en vol maatgevoel, geniet van mijn eenvoudige doch voedzame nagerecht: energie-besparende havermout, cake met eigengemaakte tabaksfluim, zacht verzuurde pulp en een eenvoudige moorkopf van chocolala. 
Een geslaagd diner, mede dankzij haar liefdevolle betutteling volgens de laatste inzichten.

Elke dag vier ik mijn Groote Liefde voor haar.  The unbearable brightness of her being. Het leven is prachtig; wellicht word ik tachtig. Met allure. Olala, ma chérie. Een bodemloze belofte. Leef je droom en het komt allemaal goed.

Peter Tersteeg

Plaatsvervangende schaamte

Er was eens een bedrijf dat heel erg slecht ging. Bij voortduring moest aan de aandeelhouders gevraagd worden of zij alsjeblieft nog bereid waren om wat geld bij te storten, zodat het bedrijf nog kon blijven voortbestaan.
 
Op een woensdagmiddag om 14.10 u was de directeur van het noodlijdende bedrijf met de pet in de hand weer eens op bezoek bij een aandeelhouder die toevallig zijn kantoor aan de overkant had. Vanuit diens kantoor zag de directeur zo’n 15 medewerkers van het noodlijdende bedrijf staan roken, kennelijk in druk overleg over het te voeren beleid. De aandeelhouder hield beleefd zijn mond. De directeur schaamde zich.
 
Weet u waarom ?

Peter Tersteeg

 

De IQ geleerden

Soms verbaas ik mij - in alle mij zo kenmerkende bescheidenheid - over het gemak waarmee alpha georiënteerde onderzoekers intelligentietesten menen te moeten interpreteren. Zo maakte mijn dochter bij een onderzoek van de Rijks Psychologische Dienst mee dat een onderzoek naar haar intellectuele vaardigheden mee dat het onderzoek uitwees dat zij niet in staat was om een academische studie af te ronden. Een interessant gegeven temeer daar zij inmiddels al twee academische studies had afgerond: bedrijfskunde en sinologie. Dat er iets niet klopte (aan de test) drong niet door tot de geleerden.  

Zelf heb ik in het verre verleden ook eens iets dergelijks meegemaakt. Mij werd gevraag te antwoorden op het raadsel " koe staat tot berg, als muts staat tot ......" de referentiegroep van 300.000 soortgenoten blijkt daar een standaard antwoord op te geven. Ik bleek evenwel een ander antwoord te hebben en had het volgens de onderzoeker dus helemaal fout. Toen ik hem vroeg wat er dan fout was aan mijn antwoord werd de goede man zelfs boos. En dat terwijl er wel degelijk een logica in mijn antwoord zat, ook al weet ik nu niet meer wat de vraag precies was en mijn antwoord daarop. Ik zou als onderzoeker juist concluderen dat er sprake was met een creatieve geest die buiten de geijkte patronen denkt. Dat past echter niet in het onderzoekssjabloon.  Uiteindelijk gaat het kennelijk om het vooraf opgestelde referentiekader.

Als de vraagt komt welk getal niet in de rij 1, 2, 4, 8, 15, 16 past wordt je geacht 15 te antwoorden. Als ik het antwoord 16 geef is dat helemaal fout. Maar wat als nu blijkt dat 16 het menu met bami is en alle andere nummers de menu's met nasi zijn, heb ik het dan nog helemaal fout? Ik dacht het toch niet.

Inmiddels heb ik geleerd dat de werkelijkheid niet veelal niet in de regels past. Soms vermakelijk maar soms ook heel vermoeiend om zaken niet echt mis te laten lopen.   Hoe dan ook, ik was nergens geschikt voor, maar de werkelijkheid heeft – gelukkig - bepaald anders uitgepakt. Maar misschien komt dat wel omdat ik - niet verder vertellen - eigenlijk helemaal niets kan. Maar daar wel heel erg goed in ben. Het is maar net met wie je het vergelijkt. 


Peter Tersteeg

Adviseurs in relatiebeëindiging.

Na het succes van Driving Brains  heb ik een nieuw gat in de markt ontdekt. Het adviseren van mensen die hun relatie willen beëindigen. Huwelijksrelaties, liefdesrelaties of wat dies meer zij. In de loop der jaren heb ik namelijk enige ervaring opgedaan met het ontbinden van arbeidsovereenkomsten. Een veelal pijnlijk, doch noodzakelijk proces. In het kader van het denken over de strategische diversificatie van mijn activiteiten werd ik op het briljante idee gebracht mij om die kennis aan te wenden om ook eens andersoortige relaties te beëindigen. Zeker ook passend bij mijn overige werkzaamheden op het terrein van imagotransplantaties en perceptiemanagement.

Ik zoek er nog een mooie term voor in de sfeer van “adviseurs in ....” maar daar ben ik nog niet helemaal uit. “Adviseurs in Relatie Ontbinding” klinkt nogal luguber, maar daar vind ik nog wel wat op. Exit Coaching misschien? Qua imago moet het passen bij mooi geschept papier en afgedrukt in kleine gouden letters. Zoals het dure adviseurs betaamt.

Maar stelt u zich eens welke een gigantisch marktpotentieel zich opent indien ik mij ga begeven op de markt met betrekking tot het beëindigen van relaties. Vooralsnog op mijn brommer, spoed ik mij voor mijn opdrachtgevers naar hun partners om hun relatie te beëindigen. Geweldig als ik namens mijn opdrachtgevers een brief voor mag lezen aan een voormalig geliefde dat het over en uit is. Hartverscheurende taferelen. Woede, wanhoop en frustratie. Net als bij ontslag. Natuurlijk loop ik risico dat ik ook de klappen op moet vangen, maar daar is het tarief ook naar. Op kosten van de opdrachtgever kunnen wij ook nazorg leveren aan de afgewezen partner. Wel zo chique, en toch ook weer een interessant marktperspectief voor ons.

En wat dacht u van al die mensen die niet durven te kappen en dus geholpen moeten worden tegen een fors tarief. Van de nood een deugd maken.

Overigens kom ik voor de verdere ontwikkeling van de markt graag in contact met een creatieve marketing manager. Een doorgewinterde kenner van de (internationale) markt van relatiebeëindiging die met een bewezen no nonsense aanpak in staat is nieuwe concepten in de markt neer te zetten. Concepten in de sfeer van “ laat u partner kaartlezen, gaat altijd mis” of “laten we samen behangen, succes verzekerd” of “geef een boek over de perfecte partner, stof tot nadenken”.

Mocht u belangstelling hebben voor een nader oriënterend gesprek over onze dienstverlening dan weet u ons vast wel te vinden via opperhond@ondankbare-hond.nl
Discretie verzekerd.

Peter Tersteeg

lees meer: http://www.driving-brains.nl


 

Bah, klanten !

Er was eens een gerenommeerd opleidingsinstituut dat opleidingsmateriaal vervaardigde en dat erg veel last had van zijn klanten. De klanten hadden namelijk af en toe de euvele moed om dingen te willen die volgens het opleidingsinstituut helemaal niet konden. Althans niet in de beperkte tijd die zij daar voor kregen. Alle medewerkers hadden het al zó druk, dat ze er niet aan toe kwamen om ook nog werk te doen voor de grootste opdrachtgever. Dat de concurrent zei dat allemaal wel te kunnen, kon natuurlijk niet waar zijn. Het opleidingsinstituut snapte dan ook niet dat de klant daar mee in zee wilde gaan. Zij waren toch de beste ! De klant kon maar beter wachten tot het opleidingsinstituut ook eindelijk zo ver zou zijn om te kunnen leveren. Op zijn vroegst over een jaar.

Als u weet dat er een opdracht van enkele miljoenen bij de grootste klant van af hangt. En als u weet dat het opleidingsinstituut de opdracht heel hard nodig heeft om te overleven. Wat zou u dan gaan vertellen als u directeur was van dat opleidingsinstituut en u moest een presentatie houden bij uw grootste klant ?


Peter Tersteeg

Cadillac

Vele jaren heb ik het genoegen gehad in een Cadillac te rijden. Het vlaggenschip van GM; een zeer comfortabel automobiel.  Het aardige aan Cadillac is ook de bijzondere geschiedenis die verbonden is aan het Cadillac embleem, afkomstig van het wapen van een willekeurige familie uit een klein Frans dorpje.

In de zeventiende eeuw meldde zich in Parijs ene Antoine Laumet, afkomstig uit de buurt van Toulouse, aan voor militaire dienst. Hij noemde zich Antoine de la Moth omdat hij  die laatste naam chiquer vond. Temeer daar het een adellijke naam suggereerde en dit de weg opende naar hogere rangen. Later voegde hij nog ‘Cadillac’ toe aan zijn naam, die daarmee zwieriger en indrukwekkender werd.

Om je een mooiere naam aan te meten was in Frankrijk in die tijd gewoon. Om je zelf titels toe te kennen was iets anders. Maar Antoine vond het allemaal wel prima en eigende zich en passant ook de titel ‘sieur’ (Franse landjonker) toe, inclusief het familiewapen van de familie Esparbes de Lussau uit Bardiques. In het verre parijs werd dat allemaal toch niet gecontroleerd.

Antoine ging nu verder door het leven als Sieur de la Mothe Cadillac in welke hoedanigheid het hem lukte om zich te verkopen als luitenant en te vertrekken naar de Nieuwe Wereld: het Franse gebied rond Quebec. Hij maakte promotie en werd als kapitein met een verkenningseenheid westwaarts gestuurd om het Franse gebied uit te breiden.

In 1701 kwam zijn eenheid aan in een engte tussen twee meren waar zij provisorisch fort bouwden dat zij de naam Ville d’Etroit (stad aan de engte) gaven. En dat werd later Detroit.

Later werd Sieur de la Mothe Cadillac beschouwd als de oprichter van Detroit en zijn naam kreeg algemene bekendheid toen in 1901 het 200-jarig bestaan van de stad gevierd werd. Vandaar dat de Detroit Automobile Company in 1902 zich liet omdopen in Cadillac Motor Car Company. Enkele jaren eigende het bedrijf zich ook weer het familiewapen toe: vier centrale vlakken waarvan twee met drie heraldische vogels.

En voor de liefhebber, er zijn in Frankrijk wijnen te vinden van het huis Cadillac. 

 

Peter Tersteeg