Hier is de SP !

De SP. Het is niet mijn partij; in tegendeel zelfs. Maar het kan soms vreemd lopen in deze wereld. En het is soms verbazingwekkend hoe solidair mensen kunnen zijn als het gaat om kinderen in nood.

Wij hebben tijdelijk de zorg voor twee Nepalese kinderen Anjana en Sirjana. Toen wij een paar jaar geleden net een familiehuis in Nepal opgezet hadden, vroeg hun moeder of wij voor haar dochters konden zorgen. Zij kon het niet meer. Bovendien kon zij hen niet meer tegen hun dronken vader beschermen. Een vader die een andere dochter al voor een fles whisky aan de prostitutie had verkocht. Natuurlijk hebben wij haar kinderen in ons Noble House opgenomen.

Enkele maanden geleden overleed de moeder. De vader kwam letterlijk aan de poort van Noble House rammelen om zijn dochtertjes op te eisen en hen te gelde te maken. Daarop zijn wij naar Nepal vertrokken en kregen het voor elkaar om de kinderen voor 3 maanden mee te nemen naar Nederland. Om ze even kind te laten zijn. Om ze even zonder zorgen te laten zijn. Twee fantastische kinderen die het geweldig naar hun zin hebben. Maar toen.

Omdat de kinderen toch in Nederland waren besloten wij om hun gezondheid eens te laten controleren. Tot onze verrassing werd geconstateerd dat beide kinderen een ernstige afwijking hebben aan de schildklier waarvoor adequate medische behandeling noodzakelijk is. Bij Sirjana is haar medische conditie dermate alarmerend, dat bij het uitblijven van kwalitatief goede medische zorg en begeleiding zij niet verder zal kunnen groeien en zich voorts allerlei lichamelijke en geestelijke problemen zullen manifesteren hetgeen mogelijk zal resulteren in een vroegtijdig overlijden. Bij Anjana is eenzelfde afwijking geconstateerd, zij het in mindere mate.

Behandeling van deze ziekte is in Nederland goed mogelijk. In Nepal echter niet. En je zou dus denken dat er dan voldoende reden is om een verlenging van hun visum aan te vragen en dat dan ook te krijgen. Maar een verzoek om verlenging van hun verblijf is door het IND binnen één dag telefonisch afgewezen. Met name voor Sirjana heeft dit ernstige gevolgen.

Hoe kunnen wij Sirjana uitleggen wat haar te wachten staat? Hoe vertellen we Sirjana dat ze terug moet zonder medicijnen? Hoe kunnen we Sirjana uitleggen dat ze in haar grenzeloze vertrouwen in ons teleurgesteld zal worden? En dat, terwijl het hier allemaal zo gemakkelijk kan worden opgelost. Waar zijn nu onze normen en waarden. Waar is ons humanitaire gedachtegoed als het er echt op aankomt?

En tot mijn verbazing, komt er dan een man op een fiets langs met een opvallend jack waar op staat “hier is de SP”. “Ik heb jullie verhaal gehoord” zegt hij, “en ik wil jullie helpen”. Binnen een dag is er een groep op Hyves geopend en is er een handtekeningenactie georganiseerd. De publiciteit wordt gezocht. En natuurlijk zit er ook een SP-belang. Terecht, maar de warmte en het enthousiasme waarmee hij zich voor “onze” kinderen inzet zijn bepaald uniek. En we praten. Over de wereld, over de politiek en over onze volstrekt verschillende achtergronden. En ik begrijp zijn passie tegen onrecht- vaardigheid, zoals ik ook mijn eigen passie daarin herken. Vanuit een totaal andere invalshoek.

’s Avonds rijd ik hem in mijn bolide naar de nachtdienst die hij nog moet draaien. Want we hebben te lang gepraat en hij zou te laat komen als hij nog op de fiets verder moest. En s’ morgens haal ik hem weer op. We ontbijten gezamenlijk en hebben het er weer over. Hij vertrekt op zijn fiets, want hij moet weer aan de slag. Aan de slag in zijn strijd tegen de onrechtvaardigheid. Met al zijn emotie en betrokkenheid. Hij is trots op zijn SP. De SP mag trots op hem zijn. Net als ik dat ook ben, ook al ben ik van een andere overtuiging.

We strijden samen voor “onze” kinderen. Hij op zijn manier; ik op de mijne. Hij door het voeren van openbare actie, het organiseren van een handtekeningenactie en het zoeken van de publiciteit. Wij door het voorbereiden van een juridische procedure en de stille diplomatie via onze vrienden. En we leren van elkaar. We horen allebei de achterkant van het gelijk. Nieuwe werelden gaan open. En we respecteren elkaar. Het doel is om een verlenging van de verblijfsduur te verkrijgen op humanitaire gronden. Zou het ons samen lukken ?

Jantje bedankt voor je inzet !


Peter Tersteeg

PS Het is later gelukt om het visum van de kinderen vor 3 maanden te verlengen. Het is niet genoeg, maar wel een eerste stap.

Recht is iets kroms dat verbogen is.

Binnenkort moeten ze het land uit. Onze wetgeving bepaalt dat twee Nepalese meisjes niet mogen blijven om een medische behandeling te kunnen ondergaan. Ik snap dit niet. En ik wil dit ook niet snappen. Je schaamt je toch voor je eigen land. Die kinderen doen niemand kwaad, zijn niemand tot last en alle (medische) kosten worden betaald. En toch mogen ze niet blijven om behandeld te worden. Schande.

Drie maanden mochten ze bij ons zijn. Anjana en Sirjana; twee Nepalese meisjes van 8 en 11 jaar die even kind mochten zijn. Die even niet bang hoefden te zijn dat ze - net als hun zusje – door hun vader verkocht zouden worden en in de prostitutie terecht zouden komen. Verkocht voor een fles whisky.

We mochten de kinderen eventjes mee naar Nederland nemen toen hun moeder plotseling overleden was. Een moeder die goed was voor haar kinderen en ons enkele jaren geleden al vroeg of wij voor haar kinderen konden zorgen. Zij kon het niet meer. Ze kon zelfs haar oudste dochter niet beschermen tegen de barre praktijken van haar vader.

Wij hebben de kinderen toen opgevangen in Noble House: het familiehuis in Nepal dat we hebben opgezet om kansarme kinderen een stukje toekomst te geven. Met Anjana en Sirjana ging dat heel goed. Twee fantastische kinderen die leergierig zijn en zich geweldig goed kunnen aanpassen. Prachtige kinderen waar je direct van gaat houden. Ze hebben het geweldig naar hun zin, maar dat is gezien hun achtergrond misschien niet echt moeilijk te begrijpen.

Maar dan ga je ineens van heel dichtbij meemaken hoe die kinderen ook nachtmerries hebben. Gillend wakker worden met een verhaal dat ze bang zijn om te verdwijnen als ze terug zijn in Nepal. Verdwijnen, net als een meisje in hun dorp dat ook meegenomen werd. Een verhaal te gruwelijk voor woorden. Een kind waar de ogen en een nier verwijderd werden voor orgaan donaties. En de rest bleek nog goed voor de prostitutie. Hoe verzin je het ! En hoe is het dan om te weten dat je eigen vader zich met dergelijke praktijken bezighoudt.

Maar ze moeten weer terug. Ook al is gebleken dat ze een ernstige ziekte aan hun schildklier hebben. In de eerste week dat ze hier waren hebben wij ze uitgebreid medisch laten onderzoeken en toen kwam naar voren dat ze de ziekte van Hashimoto hebben. Een aandoening aan de schildklier die als gevolg heeft dat Sirjana (8 jaar) zonder medische behandeling niet meer zal groeien. Bovendien zal zij naast lichamelijke afwijkingen ook geestelijke afwijkingen gaan krijgen. We hebben een uitgebreide verklaring van de behandelend artsen waaruit blijkt dat de kinderen kansloos zijn als ze niet geholpen kunnen worden. Maar zelfs zo’n verklaring blijkt van geen waarde. Wij hebben namelijk niets over deze kinderen te vertellen. Wij zijn immers hun voogd niet. En dus moeten ze terug ook al is de behandeling voor een dergelijke ziekte in Nepal niet mogelijk.

Het is schrijnend om aan te zien dat onze beschaafde Nederlandse wetgeving Sirjana nu ter dood veroordeelt. Sirjana, een humoristisch, intelligent en blij kind dat het een feest vindt om in Nederland te zijn. Gisteren mocht ze nog in “onze” zee zwemmen. Maar binnenkort moet ze het land uit. Terug naar Nepal, waar ze niemand heeft. Hoe moeten we aan hun uitleggen dat ze hier niet medisch behandeld mogen worden. Hoe moeten we uitleggen dat we biets meer voor ze kunnen doen. Hoe moeten we uitleggen dat we ze terugbrengen naar Nepal waar hun vader zal proberen hen te gelde te maken. Zoals hij dat ook gedaan heeft met zijn oudste dochter.

Op 4 oktober a.s. moeten de kinderen het land uit. Kort dag, maar we gaan alles proberen om de kinderen hier te houden. Wie een oplossing weet mag het zeggen.


Peter Tersteeg


Nadere informatie: www.engely.eu