Heel eventjes fietste ik in de ware wereld. Dacht ik, toen ik op een willekeurige dag door ons fraaie buurtschap fietste. Ik kwam langs het huis van een landelijk bekende arts. Op een van de pilaren van het toegangshek tot zijn huis staat een groot bord. Op dat bord wordt met grote letters aangegeven dat in dat pand Prof Dr Huppeldepup woont, specialist in iets inde heelkunde. Het verbaasde mij zeer. Waarom dit exhibitionisme; waarom deze uitdragerij van kwalificaties, terwijl alom bekend is dat de man al geruime tijd zijn voormalige functie niet meer uitoefent wegens functioneel leeftijdsontslag. Een omstandigheid waar hij zich, zo ik mij vaag kan herinneren, tegen verzet heeft in de overtuiging dat hij zijn functie nog heel goed zou kunnen blijven uitoefenen. Daar kun je verschillend over denken.
Maar dat bord – of is het een persoonlijke reclamezuil - blijft mij verbazen. Temeer omdat ik juist daarvoor een kop in het NRC gezien had die luidde “we leven niet in de ware wereld”. Dat artikel gaat over iets heel anders, maar het zette mij wel aan het denken over dat bord. Leeft deze arts in een voorbije wereld ? Is hij blijven hangen in het verleden ? Of heeft hij een te groot ego ? Ik weet het niet, maar kennelijk leven deze arts en ik allebei in een andere wereld, terwijl ik in de ware wereld langs fiets. Fietste ik eventjes in de ware wereld ? Of is dat soms ook de ware wereld niet ?
En zo ontdek ik steeds meer werelden om mij heen. Op willekeurige momenten ontdek ik er weer een. Kwestie van kijken. Werelden waar steeds weer andere normen, waarden en regels gelden. Interessant, want je maakt van alles mee als je vol verwondering om je heen kijkt. En dat krijg je allemaal cadeau. In welke wereld dan ook.
Vandaag ga ik ook weer twee andere werelden bekijken. Ik kijk er naar uit.
Peter Tersteeg
Maar dat bord – of is het een persoonlijke reclamezuil - blijft mij verbazen. Temeer omdat ik juist daarvoor een kop in het NRC gezien had die luidde “we leven niet in de ware wereld”. Dat artikel gaat over iets heel anders, maar het zette mij wel aan het denken over dat bord. Leeft deze arts in een voorbije wereld ? Is hij blijven hangen in het verleden ? Of heeft hij een te groot ego ? Ik weet het niet, maar kennelijk leven deze arts en ik allebei in een andere wereld, terwijl ik in de ware wereld langs fiets. Fietste ik eventjes in de ware wereld ? Of is dat soms ook de ware wereld niet ?
En zo ontdek ik steeds meer werelden om mij heen. Op willekeurige momenten ontdek ik er weer een. Kwestie van kijken. Werelden waar steeds weer andere normen, waarden en regels gelden. Interessant, want je maakt van alles mee als je vol verwondering om je heen kijkt. En dat krijg je allemaal cadeau. In welke wereld dan ook.
Vandaag ga ik ook weer twee andere werelden bekijken. Ik kijk er naar uit.
Peter Tersteeg
