Een opmerkelijk cadeau

Voor mijn verjaardag kreeg ik een bijzonder cadeau. Apart en opmerkelijk. Een vooral symbolisch cadeau. Een cadeau dat verbindt. Een cadeau dat toevoegt. Een cadeau dat verrijkt. Een cadeau dat blij maakt. Een cadeau dat eigenlijk een levensinstelling is. En een cadeau dat vooral heel simpel is. Het gaat namelijk om een houten, rood geschilderde weergave van het teken &. As simple as that !

Er zat ook een aanbevolen gebruiksaanwijzing bij. Volgens die gebruiksaanwijzing zou ik jaarlijks aan het einde van het jaar de verf moeten wegschuren en vervangen door een andere kleur naar keuze. De verf laten drogen en vervolgens met het nieuwe symbool een foto maken van de belangrijkste &-gebeurtenis van het afgelopen jaar. Voeg deze nieuwe foto toe aan de groeiende reeks &-gebeurtenissen. Bekijk deze foto’s regelmatig en wees gelukkig.

Sentimenteel, filosofisch geleuter ? Nou &.

Peter Tersteeg

  

  

Eenheidsworsten

Onlangs zag ik op een forum voor interim managers een uitgebreide discussie over de vraag “Bent u een doorsnee interim manager of valt u op door uw presentatie?” De heren maakten zich uitgebreid druk of ze nu wel of niet eenheidsworsten zijn. Het is bekend dat je voor een fatsoenlijk zelfbeeld nu eenmaal niet bij jezelf moet zijn: we schatten onszelf namelijk standaard succesvoller, beter en slimmer in dan we in werkelijkheid zijn. Maar wat moet je anders om te voorkomen dat je depressief in de goot komt te liggen. Zelfbedrog is daartoe een nuttig instrument. Want het zal je maar gebeuren dat je je zelf een eenheidsworst vindt.

Voor mij is het duidelijk. Ik ben namelijk zelf een eenheidsworst, ook al probeer ik om het niet te zijn door creatieve oplossingen te vinden voor moeilijke problemen.  Ik doe dingen. Meestal gewone dingen, maar soms ook onmogelijke dingen. En dat probeer ik zo goed mogelijk te doen, omdat ik dat leuk vind.

Ooit heb ik besloten van management mijn beroep te maken. Daar heb ik nooit spijt van gehad en ik beleef daar nog steeds veel plezier aan. Plezier in het helpen van mensen, organisaties en goede doelen. Heel gewoon dus.

Als eenheidsworst ben ik ook een Onbekende Nederlander. En ik vind dat helemaal prima. Want als Onbekende Nederlander kun je nog een mening hebben over zaken die een BN’er niet kan hebben. Als ze tenminste al een eigen mening hebben die ergens op slaat. Schitteren in oppervlakkigheid is sommige BN'ers immers bepaald niet vreemd. Maar dit geheel terzijde. Als OBN’er kun je ook allerlei dingen doen die BN’ers – behoudens Gordon & Joling – zich volstrekt niet kunnen permitteren. In je neus peuteren of ongeschoren over straat gaan bijvoorbeeld. Ik zou het er niet voor over hebben om dat allemaal te moeten opgeven. Ik wil dan ook graag een Onbekende Nederlander blijven. En, dat zal mij best wel lukken.


Een ander fenomeen is de VIP. Zo regelmatig komen er allerlei uitnodigingen waar je als kennelijke VIP voor wordt uitgenodigd. Wat dan de definitie is van een VIP is daarbij volkomen onduidelijk. Laat mij dan ook maar een Onbelangrijke VIP zijn. Ook dat bevalt prima en ik kan dan tenminste doen wat ik zelf allemaal leuk vind.
 

Maar wat een onzinnige vraag. Bent u een doorsnee interim manager of valt u op door uw presentatie. Alsof dit tegengestelde keuzemogelijkheden zijn. Be yourself and be that perfectly. Dan komt het vast allemaal goed. Misschien ook nog wel met een doorsnee interim manager die een excellente presentatie heeft. Anyway, veel succes gewenst. Wie u ook denkt te zijn.
 

Uiteindelijk zijn we allemaal eenheidsworsten; alleen al denken dat je het niet bent, bevestigt dat je een eenheidsworst bent.

Peter Tersteeg