Et alors ?

Een van Mitterrands meest beroemde uitspraken is geen politieke uitspraak. Toen in 1994 het blad Paris Match bestaan van maîtresse met een buitenechtelijk dochter aan het licht bracht, reageerde Mitterrand met de gevleugelde woorden "et alors”. Dit kon hij doen omdat in de Franse politiek privé en publiek in het algemeen goed gescheiden worden. Het is algemeen bekend dat publieke figuren er allerlei relaties op nahouden, zonder dat dit het publieke functioneren ernstig belemmert. Onze Jack de Vries kwam er minder genadig van af in ons landje van gristelijk agrarisch denken. Laten we het voor hem maar vriendelijk houden op “Les petites misères d’un demi-fou”. En wat te denken van Bill Clinton. Die had heel wat meer woorden nodig dan "et alors".

Dat brengt mij dan weer op de gedachte of God, die in Frankrijk leefde, ook een maîtresse had. Zie de Paus al roepen "na und". Interessante gedachte. Toch ?

In mijn oren klinkt "et alors" zo charmant dat je de maîtresse er gewoon bij kunt denken. Toch heel wat anders dan het platvloerse "so what" of, erger nog "na und". Daar past toch geen maîtresse bij.  


Peter Tersteeg

Geen tijd

Geen tijd. Druk op een 1 als u wilt weten hoe het met de kinderen gaat;  druk op een 2 als u wilt weten hoe onze vakantie is geweest.

Tijd; een onderwerp dat maar al te vaak onderwerp is van misschien te diepe filosofische discussies die al dan niet onder het genot van de nodige geestverruimende versnaperingen gevoerd worden. We zouden het over de relativiteit ervan kunnen hebben: duurt een dag voor een kind van vijf net zo lang als voor een man van zeventig ? Moeilijk te meten, aangezien het om waarneming gaat. Maar tegelijkertijd denken we dat tijd een objectief te meten dimensie is die voor iedereen hetzelfde is. 



Terug gaan in de tijd. Het veranderen van het decor van je gedachten, waardoor gevoelens van toen opgeroepen worden. Mooie gevoelens of slechte herinneringen. Wederom een kwestie van persoonlijke waarneming. 



Wachten heeft ook iets met tijd. Uitzien naar een toekomstige gebeurtenis. Een gebeurtenis waarvan men soms zo gebiologeerd is dat de tijd ongemerkt voorbij gaat. Een gebeurtenis kan anderzijds zo ingrijpend zijn, dat de tijd even stil lijkt te staan. De tijd stond even stil, is een vaak gebruikte uitdrukking. Subjectief helder, objectief onmogelijk. 



Moeilijk. Aan de andere kant is tijd natuurlijk ook een heel simpel iets: slechts een set regels die iedereen ter wereld met elkaar afgesproken heeft om bijvoorbeeld elkaar op hetzelfde moment te ontmoeten. Waardoor je ook weer zou kunnen beargumenteren dat tijd hetzelfde is als een locatie: als je beiden immers een andere tijd in gedachten hebt, loop je elkaar mis. Hetzelfde werkt het met een locatie: komt die niet overeen in een afspraak, dan mis je elkaar ook. 



Tijd kan enerzijds worden exact worden weergeven met een atoomklok. Anderzijds is tijd een  zeer persoonlijke waardering. Zoals de één het roze schilderij van Liu Ye op een roze muur saai zal vinden en de ander zich herkent in de titel WOW van dit schilderij. Het is maar hoe je er naar kijkt. 

Helaas heb ik nu even geen tijd om er verder over na te denken.

Peter Tersteeg