Het onzegbare

Het onzegbare kan niet gezegd worden. Laat ik nu dan ook maar even stil zijn, want ook al doe je alsof je doet alsof, kan het voor je eigen bestwil zijn om eens geen menig te hebben en eens niet te zeggen wat je vindt. Of sterker nog, een keer zelfs helemaal niets vinden.

Moeilijk, want je zou zomaar ineens kunnen vinden dat het wel heel merkwaardig is dat een vooraanstaande Nederlandse onderneming zomaar verkwanseld wordt omdat een toevallige bestuursvoorzitter - misschien zelfs wel terecht - bij een mooie fusie geen goed plaatsje krijgt in het nieuwe bestuur. En je zou het dan zomaar ook per ongeluk merkwaardig kunnen vinden, dat commissarissen er naar kijken en dat zo maar toelaten. Maar misschien komt het wel dat je iets vindt vanwege het enkele feit dat je geen verstand hebt van de wereld van de haute finance. Dat zou zo maar kunnen.

Peter Tersteeg

Een copernicaanse omwenteling

Ieder leeft zijn leven. Op zijn of haar manier. En gedurende dat leven word je geconfronteerd met zaken waar je wel invloed op hebt en met zaken waar je geen invloed op hebt. De keuzes die je tijdens je leven maakt hebben veelal consequenties die niet altijd - of misschien wel altijd niet - te overzien zijn. Hoe het echter ook uitpakt, je zult er mee moeten leren leven. En ik denk, dat het afhankelijk is van je aard en karakter of je er iets moois van weet te maken. Tel je zegeningen en het ziet er al snel beter uit.

Tijdens het leven waarvoor je geboren wordt, bouw je ook je eigen zekerheden en wetmatigheden op. Dat geeft houvast en daardoor lijkt het leven voorspelbaar. Ook al weten we rationeel dan wel, dat er met ieder van ons als individu iets kan gebeuren dat je wereld op zijn kop zet. En als er dan zoiets gebeurt, dan schudt je eigen kleine wereldje op zijn grondvesten. En dan ineens ga je de zaken soms toch anders zien dan je zelf altijd gedacht had. En dan hebben we het nog maar over een kleine gebeurtenis, ook al voelt dat soms niet zo.

Maar stel je nu eens voor dat er werkelijk iets kolossaals gebeurt. Een majeure gebeurtenis, die zich niet beperkt tot één enkel individu of een klein groepje mensen. Stel je eens voor, dat wij op dit moment te horen krijgen dat er binnen 24 uur een komeet met de aarde zal botsen waardoor wij allemaal binnen 24 uur de dood zullen vinden. Wij allemaal, zonder uitzondering en zonder dat we daar nog iets tegen kunnen doen.

De vraag die mij al jaren bezighoudt is wat ik dan zal gaan doen. Mijn antwoord is simpel: ik weet het niet. Echt niet. Er zijn misschien wel dingen die ik nog zou willen, maar of dat dan onder die omstandigheden nog haalbaar is, zou ik niet weten. En of ik daar dan überhaupt allemaal nog zin in zou hebben, is ook nog maar zeer de vraag. Maar nogmaals, ik weet het allemaal niet. Maar stel je eens voor dat we allemaal ineens in een situatie terechtkomen waar alle sociale controle plotseling weg is. Waar alle normen en waarden wellicht heel relatief en theoretisch worden. Waar iedereen zonder enige restrictie zal kunnen doe waar hij zin in heeft. Wat gebeurt er dan ?

Zou je nog terug naar huis gaan ? Of ga je liever toch ergens anders heen ? En zou je partner je nog thuis willen zien komen, of heeft zij ineens toch andere ideeën ? En, is het eigenlijk nog wel mogelijk om thuis te komen ? Want misschien zijn er wel mensen die het leuk vinden om ongelukken te veroorzaken.
Zou je dan nog benzine kunnen tanken ? Zou je nog kunnen telefoneren ? Zou het overal nog veilig zijn ? Sommige mensen zouden zich met hun gezin terug willen trekken in de geborgenheid van hun eigen huis. Maar wat als de omgeving het leuk gaat vinden om moordend en brandstichtend rond te gaan trekken. Sommigen zullen zich tot God en de Kerk wenden. Misschien een troost, maar ook dat weet ik niet.

Wat ik wel weet is dat we heel plotseling in een heel andere wereld terecht komen waar iedereen op zichzelf komt te staan en waarin velen die laatste 24 uur verbaasd en verdwaasd zullen rond dolen.

Velen zullen tot de ontdekking komen, dat ze toch een beetje anders zijn dan ze altijd gedacht hadden. Een copernicaanse omwenteling voor velen. En of dat voor mij ook geldt, dat weet ik niet.

Een ding zou ik nog wel proberen, maar voorlopig doe ik maar even of ik doe alsof. En dat is al moeilijk genoeg.....


Peter Tersteeg

vriendelijkheidstoeslag

Ook al ben je dan maar heel even weg geweest uit Nederland, dan valt het je toch altijd weer op hoe wij kunnen zeuren en belerend willen zijn. Hoe weinig tolerant we zijn en hoe goed we alles weten. Maar ondanks dat, weet ik nog steeds niet in welk land en in welke cultuur ik dan wel zou willen verblijven.

Want soms kom je in Nederland toch nog wel heel leuke mensen tegen. Die gewoon gezellig en vriendelijk zijn en die je als mens een blij gevoel geven. Vanmorgen overkwam mij dat in een winkeltje in het centrum van Hilversum, waar ik geholpen werd door een heel aardige en leuke mevrouw. De conversatie begon heel neutraal met haar vraag of ik al geholpen werd. Ze moest eens weten, maar dit even terzijde. Of mijn antwoord dat ik alleen nog maar hoefde af te rekenen, vroeg zij of zij dat mocht doen of dat ik voorkeur had voor iemand anders. Ik heb van anderen gehoord dat dit een normale vraag is in andere etablissement. Hier was het een normale vraag waar ik natuurlijk noot een goed antwoord op kon geven. Want als je zegt voorkeur te hebben voor een ander, is dat niet charmant voor deze goedbedoelende mevrouw; en als je wel voorkeur had dan was die andere, ook ongetwijfeld aardige mevrouw, in verlegenheid gebracht. Rond dit thema ontstond een aardige discussie waar de hele zaak al snel mee bezig was.

Het was dik lachen en reuze gezellig. Eigenlijk zou deze winkel een vriendelijkheids-toeslag moeten heffen. Ik denk dat de klanten zo’n toeslag, waarvan de hoogte voor ieders eigen discretie komt, graag zouden willen betalen. En die vriendelijkheidstoeslag zou dan in een pot op de toonbank gestort kunnen worden, waarvan de opbrengst ten goede komt aan een goed doel om kinderen blij te maken. Tenminste weer eens een heel andere toeslag dan huurtoeslag, zorgtoeslag, brandstoftoeslag, markttoeslag en wat we al niet meer kunnen verzinnen.

Misschien zouden meer winkels eens moeten denken over een vriendelijkheidstoeslag, maar dan alleen als die terecht is. Een mooie gedachte voor de winkelmedewerkers, de klanten en de goede doelen.

Het is overigens wel opvallend dat ondanks al ons gezeur wij in Nederland zo rond de Kerst wel een goed hartje hebben. Zelf zijn wij ook actief voor kansarme Nepalese kinderen en als je dan merkt hoe wij ineens spontaan van allerlei bedrijven en onbekende privé personen donaties overgemaakt krijgen, dan stemt dat blij. En geeft dat weer een beetje vertrouwen in de goede kanten van ons allen.

En als iedereen voor 2008 eens zou willen proberen om iemand te helpen of een beetje gelukkig te maken, dan schieten we met zijn allen al een heel eind op. Ook al helpen we maar één iemand. En iedereen weet vast wel iemand.........

http://www.engely.nl/ als we het er dan toch over hebben.


Peter Tersteeg

human chemistry......

....human chemistry equals mystery and this is the source of all beauty....

Waarom zijn ondernemingen succesvol ? Omdat opdrachtgevers bereid zijn meer te betalen dan de kostprijs ! Maar vanwaar die bereidheid ? Vanwege de kwaliteit van het product ?
Natuurlijk, maar vaak is die niet uniek. Of zou het ook een andere meerwaarde zijn die wordt meegeleverd ? Een meerwaarde die niet direct is uit te drukken in geld, maar die te maken heeft met 'human chemistry': de natuurlijke reactie van de ene mens op de andere. Een mysterieus proces dat kan leiden tot relaties tussen mensen en die door hen als waardevol ervaren worden.

Mensen maken organisaties. Klikt het tussen hen dan klikt het ussen organisaties. Tussen opdrachtgever en leverancier. Dat effect is misschien wel dat ongrijpbare element tussen het succesvol functioneren van mensen, en dus van organisaties.

Mensen functioneren dankzij die relaties. Extern, maar ook intern. En juist die relaties tussen mensen vormen het karakter van een organisatie. En dat maakt of men zich thuis voelt in die organisatie. Als opdrachtgever. En als werknemer. En dat bepaald het succes van een onderneming.

Peter Tersteeg

* voorwoord jaarverslag 1990 De Bussy Ellerman Harms NV

Doen alsof je doet alsof.....

Wat bedoelt u, zal uw eerste reactie zijn. Maar laten we eens bedenken in hoeveel gevallen wij politiek correcte antwoorden moeten geven om te voorkomen dat je in de problemen komt. Je zal toevallig toch iets vinden dat niet de goedkeuring heeft van je omgeving. Dan heb je een behoorlijk probleem, dacht ik zo.

Doen alsof je doet alsof. Een moeilijke zin die niet zomaar te begrijpen is. maar als we bij voorbeeld iets zeggen met een bodylanguage, die niet past bij de opmerking, dan wenden wij voor dat we het gezegde niet echt menen. We doen dus alsof. Maar in werkelijkheid meen je het wel degelijk. En dus doe je dan alsof je doet alsof. En dat bedoel ik maar.

Peter Tersteeg

Als het je niet kan schelen waar je bent......

Als het je niet kan schelen waar je bent, kun je ook niet verdwalen. Een zeer rustgevende gedachte. Want ook al hebben we wel eens het idee dat we weten waar het allemaal naar toe gaat, dan zijn we alleen maar bezig om te proberen juist te voorkomen wat we denken te weten wat zal gebeuren. En vaak is het toch een beetje anders.

Maar misschien komt het omdat ik even ergens anders was met mijn gedachten, al weet ik ook niet precies waar.

Peter Tersteeg 

Zou het kunnen.....

.... dat alles wat wij zwart zien, wit is ? Of omgekeerd.

Multatuli zei reeds 'niets is zeker, en zelfs dat is niet zeker'. Woorden die menigeen zullen aanspreken. Want onze wereld is veranderd. oude normen en waarden verbleken. En dat veroorzaakt nieuwe onzekerheid. De onzekerheid van stabiliteit heeft plaatsgemaakt voor de zekerheid van instabiliteit. En wat is zekerheid nog ? We manipuleren met cijfers om zekerheid te suggereren. We creëren zekerheidsvoorzieningen als WAO, WW etc. Maar toch zijn we ons steeds meer onzeker gaan voelen. Want wie veel zekerheden heeft kan veel verliezen.

Omgaan met (on)zekerheden. Dat was ondernemen altijd al. Maar het eens zo heldere decor is een labyrint geworden. de enige zekerheid die we hebben is de uitgang. Bovendien hebben we ontdekt dat we niet alleen zijn in het labyrint. Het is er overvol. Dat betekent dat we moeten vechten om snel en heelhuids de uitgang te bereiken. Net iets beter zijn, net iets slimmer zijn. Soms ten koste van de ander . Anders worden we onder de voet gelopen.

Doorgaan en leren omgaan met (on)zekerheden. Afzien en zekerheden durven loslaten. Net als Columbus, die de platte aarde rond maakte ! Net als Galilei, die de aarde om de zo liet draaien ! Omgaan met (on)zekerheden. Aanpassen aan voortdurende veranderingen. Daar zullen we aan moeten wennen. Maar zou het dan toch nog kunnen dat alles wat wij zwart zien, wit is ? Of toch omgekeerd ? Een passende gedachte van Wittgenstein.


Peter Tersteeg

Rotsgalmende rekelzang

Terug, hondsvottenstoet! Terug
Gij gluipers, tijgerlijk in woede
Vliedt, weerwolfswelpen, vlot en vlug,
Ducht, plonderfielen, ducht de roede!
Eedbreukig broed, in Molochs raad
Geketelstreeld door addrentongen,
Geproptvol glibbrig kwijlkwabzaad,
Tril, ontuig, voor apostellongen

Kraakbenig slijkelingenkroost,
Uit groengeel slibberslijm ontwikkeld,
o, Troetelkinderschaar van Joost,
Bejukt, bezeten en geprikkeld!
Profane linkers, zwelgziek dol,
De kankerbloem der ongenade,
Bedwelme uw' waterhersenbol,
Ontvliedt domperkavelkade!

Peter Tersteeg