Ook al ben je dan maar heel even weg geweest uit Nederland, dan valt het je toch altijd weer op hoe wij kunnen zeuren en belerend willen zijn. Hoe weinig tolerant we zijn en hoe goed we alles weten. Maar ondanks dat, weet ik nog steeds niet in welk land en in welke cultuur ik dan wel zou willen verblijven.
Want soms kom je in Nederland toch nog wel heel leuke mensen tegen. Die gewoon gezellig en vriendelijk zijn en die je als mens een blij gevoel geven. Vanmorgen overkwam mij dat in een winkeltje in het centrum van Hilversum, waar ik geholpen werd door een heel aardige en leuke mevrouw. De conversatie begon heel neutraal met haar vraag of ik al geholpen werd. Ze moest eens weten, maar dit even terzijde. Of mijn antwoord dat ik alleen nog maar hoefde af te rekenen, vroeg zij of zij dat mocht doen of dat ik voorkeur had voor iemand anders. Ik heb van anderen gehoord dat dit een normale vraag is in andere etablissement. Hier was het een normale vraag waar ik natuurlijk noot een goed antwoord op kon geven. Want als je zegt voorkeur te hebben voor een ander, is dat niet charmant voor deze goedbedoelende mevrouw; en als je wel voorkeur had dan was die andere, ook ongetwijfeld aardige mevrouw, in verlegenheid gebracht. Rond dit thema ontstond een aardige discussie waar de hele zaak al snel mee bezig was.
Het was dik lachen en reuze gezellig. Eigenlijk zou deze winkel een vriendelijkheids-toeslag moeten heffen. Ik denk dat de klanten zo’n toeslag, waarvan de hoogte voor ieders eigen discretie komt, graag zouden willen betalen. En die vriendelijkheidstoeslag zou dan in een pot op de toonbank gestort kunnen worden, waarvan de opbrengst ten goede komt aan een goed doel om kinderen blij te maken. Tenminste weer eens een heel andere toeslag dan huurtoeslag, zorgtoeslag, brandstoftoeslag, markttoeslag en wat we al niet meer kunnen verzinnen.
Misschien zouden meer winkels eens moeten denken over een vriendelijkheidstoeslag, maar dan alleen als die terecht is. Een mooie gedachte voor de winkelmedewerkers, de klanten en de goede doelen.
Het is overigens wel opvallend dat ondanks al ons gezeur wij in Nederland zo rond de Kerst wel een goed hartje hebben. Zelf zijn wij ook actief voor kansarme Nepalese kinderen en als je dan merkt hoe wij ineens spontaan van allerlei bedrijven en onbekende privé personen donaties overgemaakt krijgen, dan stemt dat blij. En geeft dat weer een beetje vertrouwen in de goede kanten van ons allen.
En als iedereen voor 2008 eens zou willen proberen om iemand te helpen of een beetje gelukkig te maken, dan schieten we met zijn allen al een heel eind op. Ook al helpen we maar één iemand. En iedereen weet vast wel iemand.........
Peter Tersteeg
