Op 4 juni 1989 nam een Chinees het in zijn eentje op tegen het Chinese leger. De man met zijn plastic tasje die voor de tanks stond. De man die de macht van de Chinese Communistische Partij trotseerde, nadat het Plein van de Hemelse Vrede door de tanks was schoongeveegd. De man die gedacht moet hebben: “Hier sta ik, plet mij maar met je rupsbanden, als je durft”. De tankman; de grote onbekende held. Dat was moed.
Moed. Ongeacht de consequenties voor jou persoonlijk. De bereidheid de confrontatie met pijn, onzekerheid, angst en intimidatie aan te gaan. Moed is geen geweten maar een besluit, geen mening maar een daad. Daar moest ik aan denken toen ik die beroemde foto weer eens zag. Moed, een schaars goed. Moed, niet alleen fysiek. Doen wat je moet doen. Doen waar je voor staat.
En laten we dan eens kijken naar de politiek. Waar zien wie die moed nog terug ? Bij de oplossing van de eurocrisis ? Bij de uitzetting van minderjarige kinderen ? Wat zagen we al die politici toch kronkelen omdat ze niet de moed hadden hun geweten te volgen. Waar is moed gebleven bij de aanpak van fundamentele problemen als vergrijzing, veiligheid, gezondheidszorg, onderwijs en integratie ? Compromis sluiten. Gedogen. Pappen en nathouden. Dit is mijn besluit en daar ben ik verantwoordelijk voor. Dat horen we niet meer. Niemand lijkt nog verantwoordelijkheid te willen nemen voor zijn besluiten. Het gaat om het behoud van macht. Het behoud van de eigen positie. Gebrek aan moed. We laten ons regeren en vinden het allemaal goed. Het is nu eenmaal zo. Liever lui dan moedig. We hebben niet de moed er iets aan te doen. Of iets te doen dat er toe doet.
Peter Tersteeg
PS Hoewel ik het volstrekt niet eens ben de ideeën en de benadering van Geert Wilders, vind ik zijn houding - met enige aarzeling - toch wel getuigen van moed. Ook al heeft hij volgens mij dan wel een aantal verkeerde of zelfs foute standpunten, toch komt hij op voor zijn denkbeelden. Met gevaar voor eigen leven. Maar of ik dat nu als "moed" moet betitelen weet ik eerlijk gezegd niet. Hij heeft in ieder geval lef. Maar, het kan ook iets heel anders zijn.
PS Hoewel ik het volstrekt niet eens ben de ideeën en de benadering van Geert Wilders, vind ik zijn houding - met enige aarzeling - toch wel getuigen van moed. Ook al heeft hij volgens mij dan wel een aantal verkeerde of zelfs foute standpunten, toch komt hij op voor zijn denkbeelden. Met gevaar voor eigen leven. Maar of ik dat nu als "moed" moet betitelen weet ik eerlijk gezegd niet. Hij heeft in ieder geval lef. Maar, het kan ook iets heel anders zijn.
