Onlangs was ik bij een bijeenkomst waar veel mensen aanwezig waren met een stevig overgewicht. Het viel mij op dat vrijwel allen van mening waren dat hun overgewicht er louter en alleen was omdat zij levensgenieters waren. Volgens mij worden daar denkfouten gemaakt. Alsof enerzijds overgewicht een actieve handeling is, automatisch verbonden aan het levensgenieterschap, terwijl het mijns inziens gewoon het gevolg is van ongestructureerd en veelal onbewust innemen van spijzen en dranken. Anderzijds alsof eten bepaalt of je een levensgenieter bent. Alsof mensen die minder door eten geobsedeerd zijn geen levensgenieter zouden kunnen zijn.
Ik heb eens opgezocht hoe het begrip levensgenieter gedefinieerd wordt en kwam daarbij tot verrassende vondsten. Het is wel duidelijk dat je, om het predicaat “levensgenieter” te mogen dragen, wel iets meer moet zijn dan iemand die gewoon te veel eet. Daarmee zou je volgens de “deskundigen” de levensgenieter bepaaldelijk te kort doen. Volgens de deskundigen is het levensdoel van levensgenieters om in alles gelukkig te zijn. Ze willen alle mogelijke kansen op geluk pakken, en de pijnlijke momenten zoveel mogelijk vermijden. De ervaring is het belangrijkste, en onprettige ervaringen moeten zo lang mogelijk ontlopen worden. De levensgenieter is erg optimistisch, en kan dit optimisme goed op anderen overbrengen door overtuigend, en vooral ook, veel te praten. Het zijn interessante gesprekspartners, mits er geen probleem is dat besproken moet worden.
Door hun grenzen verleggende, vernieuwende houding hebben levensgenieters interessante ideeën. Wel hebben ze iemand anders nodig om het idee goed uit te werken, want zelf kunnen ze niet lang genoeg op één ding focussen om het ook af te maken. Gelukkig kunnen ze met hun taalvaardigheden goed andere mensen motiveren en het potentieel in andere mensen naar boven halen. De levensgenieter is een veelzijdig individu, die steeds op zoek gaat naar nieuwe, opmerkelijke zaken en altijd meerdere opties wil open houden. Levensgenieters zitten vol met nieuwe ideeën en potentiële toekomstvisies. Levensgenieters kunnen niet tegen routine en zijn niet goed in dingen afmaken; rennen weg van emoties en plichten. Grenzen moet je een levensgenieter dan ook vooral niet op willen leggen. Levensgenieters zijn uiterst goed gezelschap, omdat ze intrigerend en grappig zijn, en veel fascinerende verhalen kunnen vertellen. Het moet alleen niet serieus worden, want dan rent de levensgenieter weg.
En toch ben ik het niet eens met de beschrijving van het archetype “levensgenieter” door de deskundigen. Naar mijn – verfijnde – smaak is een levensgenieter imeand die kan genieten van wat het leven hem biedt. De vreugde van het nieuwe leven, de vreugde van geluk, de vreugde van zichzelf te kunnen ontwikkelen. Vreugden of genietingen die het zinnelijke genot te boven gaan of aanvullen. Ik realiseer mij dat ik volgens de regels een levensgenieter ben. Ik was mij daar nog niet echt van bewust, ook al houd ik van lekker eten.
Peter Tersteeg
