Mijn generaal is een generaal in vol ornaat met heel veel onderscheidingen ter linker zijde van zijn uniform. De tegenhangers aan de rechterkant zijn niet herkenbaar op het uniform. Dat is immers niet gebruikelijk. Het uniform geeft aan in welke wereld hij functioneert en het maakt hem ook herkenbaar in die wereld.
Mijn generaal is een troepengeneraal, die samen met zijn mannen ten strijde trekt en zich zeer nauw met hen verbonden voelt. Ook al moeten er soms mannen sneuvelen. Mijn generaal is streng, maar rechtvaardig. Mijn generaal is ook wel ijdel, hoewel mijn generaal zich terdege realiseert, dat zijn succes afhankelijk is van het functioneren van zijn troepen. Mijn generaal is uiteindelijk verantwoordelijk voor zijn troepen en mijn generaal neemt die verantwoordelijkheid ook.
Nadat men over de eerste angst heen is, die mijn generaal in vol ornaat uitstraalt, blijkt mijn generaal - tot ieders verbazing - over een hoge mate van medemenselijkheid te beschikken. Mijn generaal schrikt er niet voor terug om zijn mannen het bevel te geven “voorwaarts mannen, wij moeten terug”. Mijn generaal waakt ook over zijn mannen en is daardoor zeer lastig naar zijn superieuren. Maar mijn generaal gaat heel gericht op zijn doel af, wint veldslagen en uiteindelijk ook de oorlog. Mijn generaal is de held. Daar leeft mijn generaal van en voor. Maar dan. Dan is de oorlog ineens over. En mag mijn generaal nog een beetje meedoen aan vredesmissies of zijn memoires schrijven. Althans, zo voelt mijn generaal dat.
Ook mijn generaal belandt uiteindelijk in de fase, dat hij zijn uniform moet gaan uittrekken. Daar heeft hij heel veel moeite mee, want hij zou best nog wel een paar veldslagen of een grote “oorlog” willen. Mijn generaal heeft er moeite mee om na zijn geslaagde carrière de overgang te maken van macht van zijn uniform naar invloed van zijn persoon. Immers de macht van mijn generaal was verbonden aan zijn uniform; zijn uniform vol onderscheidingen. En dan moet mijn generaal (b.d.), zonder uniform, zien te overleven in een vreemde wereld. Een wereld die niet snapt wat al die lintjes betekenen, die mijn generaal op zijn uniform mocht spelden.
En dan begint mijn generaal een beetje te snappen, dat er ook een wereld is waar invulling aan gegeven kan worden zonder uniform. Een wereld waarin de macht van zijn uniform niet belangrijk is. Ook dan blijkt er als vanzelf alles om hem heen te gebeuren. Zaken die het leven zin geven, naast alle militaire successen die mijn generaal ooit behaald heeft in een andere wereld. Opeens ervaart mijn generaal weer respect. Niet om “wat hij heeft” maar om “wie hij is”. Het is voor iedereen nog wel duidelijk, dat mijn generaal ergens nog een uniform heeft hangen, maar daar lijkt het toch niet meer zo om te gaan. Het heeft meer met de personality van mijn generaal te maken. Die personality die hem ooit ook tot generaal gebracht heeft. De personality die mijn generaal ook nu verder zal brengen; zonder uniform. Be yourself and be that perfectly.Cruijff zegt daarover: “je snapt het pas als je het door hebt”. Hij wordt ook gerespecteerd nadat hij zijn uniform heeft uitgetrokken. Cruijff heeft gelijk; maar eerlijk gezegd, snap ik het nog niet helemaal.
Peter Tersteeg
