Welcome to my dream. Olala !
Als gekieteld tot in haar merg genoot zij, met fraai geveinsde verrukking, van de fantasie van smaken die ik haar bereid had. Mon menu surprise; een speciaal voor haar samengesteld, tongstrelend triootje van gemalen schaamluizen, in eigen lichaamsvet gebakken roerei en trans-sexuele garnalen. Op geraffineerde wijze gecombineerd met een bedje van ottolieten van de zeeraaf. Oh lala, mompelde zij zachtjes voor zich heen, terwijl haar zachte lippen bezit namen van de flamouche au poire. Zo ingetogen sensueel genoot zij van het heimweevoedsel, dat mijn hart spontaan de calorieënblues begon te zingen. Ik keek in de onpeilbare diepte van haar prachtige ogen. Prompt werd ik verliefd op haar. Haar volmaakte schoonheid. C'est l'amour; toujours l'amour. De hongerwinter van Berlijn werd uit mijn hart verdreven. Van buiten hard als beton, inwendig vol ragfijn zielenleven, kon ik geen weerstand bieden aan haar alom tegenwoordige aanwezigheid in mijn gedachten. O schat van mij; zelfs je schaduw kan mij verblinden. The unbearable brightness of her being. Te mooi om waar te zijn. D'onderonsjes; in één woord: fantastig. Wat een gelukkeling ben ik toch.
In gedachten fluisterde ik zielsverrukkelijk teder, vol maatgevoel, tot haar: "yours truly." Yours truly, dat zo heerlijk klinkt als "uw troetelaer", hoewel het dat toch niet schijnt te betekenen. Maar dit geheel terzijde. Hoe dan ook, "yours truly" geeft dat verfijnde kraakloze smaakgevoel dat zo kararkteristiek passend voelt bij olala.
Mijn liefste lief kan tot het diepste van mijn wezen doordringen door mij alleen maar met haar prachtig stralende ogen en liefdevolle blik aan te kijken. Een groots genoegen om te mogen aanschouwen dat mijn lief volop geniet van mijn eenvoudige doch voedzame nagerecht: energiebesparende havermout, cake met eigengemaakte tabaksfluim, zacht verzuurde pulp en een eenvoudige moorkopf van chocolala. Een bodemloze belofte.
Na nog een haastige racistische zoen, aan het einde van mijn gelukzalige fantasie, ga ik nog even het gebak uitlaten. Het braaksel moet ook op !
Olala, de zielsverrukking die in mij opborrelt door haar liefdevolle betutteling volgens de laatste inzichten. Zelfs de naam van mijn vermoedelijke maîtresse is onzeglijk mooi. Zalig zijn de eenvoudigen van geest.
Leef je droom en het komt allemaal goed; ook voor de afgewezen koffieklanten onder ons. En voor die spekvette vriend, wiens naam niet genoemd kan worden.
Elke dag vier ik mijn Groote Liefde voor haar. Het leven is prachtig; wellicht word ik tachtig. Met allure. Een feeërieke gedachte. Olala, ma chérie.
Peter Tersteeg
Als gekieteld tot in haar merg genoot zij, met fraai geveinsde verrukking, van de fantasie van smaken die ik haar bereid had. Mon menu surprise; een speciaal voor haar samengesteld, tongstrelend triootje van gemalen schaamluizen, in eigen lichaamsvet gebakken roerei en trans-sexuele garnalen. Op geraffineerde wijze gecombineerd met een bedje van ottolieten van de zeeraaf. Oh lala, mompelde zij zachtjes voor zich heen, terwijl haar zachte lippen bezit namen van de flamouche au poire. Zo ingetogen sensueel genoot zij van het heimweevoedsel, dat mijn hart spontaan de calorieënblues begon te zingen. Ik keek in de onpeilbare diepte van haar prachtige ogen. Prompt werd ik verliefd op haar. Haar volmaakte schoonheid. C'est l'amour; toujours l'amour. De hongerwinter van Berlijn werd uit mijn hart verdreven. Van buiten hard als beton, inwendig vol ragfijn zielenleven, kon ik geen weerstand bieden aan haar alom tegenwoordige aanwezigheid in mijn gedachten. O schat van mij; zelfs je schaduw kan mij verblinden. The unbearable brightness of her being. Te mooi om waar te zijn. D'onderonsjes; in één woord: fantastig. Wat een gelukkeling ben ik toch.
In gedachten fluisterde ik zielsverrukkelijk teder, vol maatgevoel, tot haar: "yours truly." Yours truly, dat zo heerlijk klinkt als "uw troetelaer", hoewel het dat toch niet schijnt te betekenen. Maar dit geheel terzijde. Hoe dan ook, "yours truly" geeft dat verfijnde kraakloze smaakgevoel dat zo kararkteristiek passend voelt bij olala.
Mijn liefste lief kan tot het diepste van mijn wezen doordringen door mij alleen maar met haar prachtig stralende ogen en liefdevolle blik aan te kijken. Een groots genoegen om te mogen aanschouwen dat mijn lief volop geniet van mijn eenvoudige doch voedzame nagerecht: energiebesparende havermout, cake met eigengemaakte tabaksfluim, zacht verzuurde pulp en een eenvoudige moorkopf van chocolala. Een bodemloze belofte.
Na nog een haastige racistische zoen, aan het einde van mijn gelukzalige fantasie, ga ik nog even het gebak uitlaten. Het braaksel moet ook op !
Olala, de zielsverrukking die in mij opborrelt door haar liefdevolle betutteling volgens de laatste inzichten. Zelfs de naam van mijn vermoedelijke maîtresse is onzeglijk mooi. Zalig zijn de eenvoudigen van geest.
Leef je droom en het komt allemaal goed; ook voor de afgewezen koffieklanten onder ons. En voor die spekvette vriend, wiens naam niet genoemd kan worden.
Elke dag vier ik mijn Groote Liefde voor haar. Het leven is prachtig; wellicht word ik tachtig. Met allure. Een feeërieke gedachte. Olala, ma chérie.
Peter Tersteeg
