De helaasheid der dingen.

Onlangs zag ik een vacature voor een medewerker “hondenpoepbeleid” voor een gemeente in het noorden van Zuid-Holland. Ik weet niet welke gemeente het is, maar het is toch te treurig voor woorden dat een gemeente het nodig vindt een dergelijke functionaris aan te stellen. En dat in een tijd dat historische bezuinigingen noodzakelijk zijn. Als ik dat dan zo lees, dan vraag ik me toch wel het een en ander af. Zijn ze daar in die gemeente helemaal van God los ?  Wat voor college van B&W zit daar ? Is er dan helemaal geen toezicht vanuit een hogere instantie of zijn ze daar ook gestoord ? Wat zou onze in verkiezingstijd veel aangehaalde uitkeringsgerechtigde alleenstaande moeder er van vinden ? En als een dergelijk beleid nu zo nodig is, waarom kun je dan een collega gemeente niet gewoon vragen of zij misschien als een hondenpoepbeleid ontwikkeld hebben en of je dat dan misschien zou mogen hebben. Betaal er voor mijn part een licentievergoeding voor, maar hou op met dit soort onzin. We hebben toch wel andere prioriteiten in onze samenleving.

En dan nog de andere kant van het verhaal. Je zult maar zo'n functie hebben. Ik zie de beoordelingsgesprekken al voor me. En als je dan die functie goed vervult hebt, wat is dan je volgende carrièrestap. Krijg je bij zo'n functie ook therapeutische begeleiding, want je kunt toch niet met droge ogen op een verjaardagspartijtje vertellen dat je medewerker "hondenpoepbeleid" bent. En als je daar dan over in de lach schiet, heb je dan in ambtenaar in functie beledigd in zijn levensvreugde.
 

Helaas is het de helaasheid der dingen dat dergelijke zaken gewoon gebeuren in de spelonken van de (gemeentelijke) overheid. De overheid staat voor de opgave om miljarden te bezuinigen. En dan dit. Misschien snap ik het zelf wel niet. Ook dat is niet uitgesloten.


Peter Tersteeg