Wir haben es nicht gewusst.

Wir haben es nicht gewusst. Te schandalig voor woorden dat een (voormalig) hoogwaardigheidsbekleder van de Roomskatholieke Kerk dergelijke woorden in de mond durft te nemen als gesproken wordt over de streken die gefrustreerde fraters, paters en priesters uithaalden toen zij nog een goddelijke macht over hun medemens konden uitoefenen. ’S Heerenleed kan drijven over zeeen vol van eenzaamheid, zoals mijn goede vriend dit uitdrukte toen wij in een ver verleden nog op de studentenflat woonden. Wij wisten het wel, en je bent echt niet van deze wereld als je zegt er niets van te weten. Of je jokt, maar dat doet een prelaat toch niet. Dan maar lekker volhouden dat je eigenlijk Innocentius heet. 

Het zou de Paus in al zijn heiligheid sieren als hij, in het bijzijn van alle camera’s die er maar te vinden zijn, openlijk en oprecht zijn spijt zou betuigen voor de gedragingen van zijn onderknuppels en zijn God om vergiffenis van zijn zonden zou vragen. De zonden van de dienaren Gods van zijn Kerk, waar hij als Paus toch uiteindelijk verantwoordelijk voor is, ook al heeft hij het zelf niet gedaan. Maar “mea culpa” belijden zal juridisch inmiddels wel een uiterst kostbare zaak zijn geworden. Dus naar gewoon negeren wat er allemaal in de echte wereld gebeurt. De Paus moet zich diep schamen.

Tot op heden hebben we eigenlijk nog alleen maar gehoord over de misstanden op katholieke internaten voor jongetjes. Maar hoe zit het dan met de meisjes en nonnetjes. Kan me niet voorstellen dat die categorie veilig is geweest voor de wellust van de roomse godsdienaren. 

Ik hen niets tegen de christelijke filosofie, maar ik heb wel bezwaar tegen de arrogantie en het machtsmisbruik van vele kerkelijke leiders. Juist zij zouden het goede voorbeeld moeten geven. Het goede voorbeeld van mededogen, nederigheid en rechtvaardigheid. Maar ook daar blijkt moed voor nodig te zijn. Moed die ik tot op heden niet gezien heb. 


Zum Kotzen !




Peter Tersteeg