Zo ergens rond de 50 slaat het toe: de midlife crisis. Soms in alle hevigheid, soms onder de oppervlakte.
Een somber perspectief als je bedenkt, dat je het zo rond de 50 verder wel kunt vergeten. Het wordt alleen maar slechter. Je bent nu definitief over je hoogtepunt heen. Afgeschreven op de arbeidsmarkt, omdat je overgekwalificeerd bent in de hedendaagse zesjescultuur. Het hoeft allemaal niet meer. Eindelijk. Je beseft toch wel dat je vanaf heden ontoerekeningsvatbaar verklaard bent. Ook jij ontkomt daar niet aan. Het wordt allemaal minder. Aderverkalking rukt op. Cursussen als intuïtief dansen en samenzang voor autistische echtparen worden de belangrijkste bezigheidstherapie. Je wordt wat trager en begrijpt de jeugd niet meer zo goed. Je leest alle overlijdensadvertenties. En stiekem bij de tandarts - waar je steeds vaker moet komen - het blad 50+. Advertenties over afgeprijsde rollators, steunkousen en instapbaden krijgen je belangstelling. Kortom, je zou het niemand toe wensen.
Maar 50 heeft ook zo zijn voordelen. Je mag nu weer een vriendin nemen. Je mag nu ook op zaterdagmiddag in de kou rondtoeren in een oude sportwagen met open dak en dan denken dat alle vrouwen naar jou kijken. Dat je kou vat en een stijve nek krijgt, hoef je niemand te laten merken. Je mag meedoen aan al die filosofische beschouwingen over de kwaliteit van het leven en je slikt 's winters de vitaminepillen van Dr. Vogel. En als je een hekel hebt aan grijs, mag je je haar verven.
Kortom de lonkende perspectieven zijn ook voor jou zo riant dat je je ongetwijfeld op dit moment in de gracht wilt laten rijden. Toch zou ik dat maar niet doen. Want er zijn nog oplossingen. Wat dacht je er immers van om je 50e verjaardag pas over 11 jaar te vieren. Niemand die het zal merken. Een aantrekkelijke positieve gedachte is ongetwijfeld de mogelijkheid om binnenkort korting op treinreizen te krijgen (in de daluren) en op midweekarrangementen bij Center Parcs. Dus waarom nu eigenlijk getreurd; het hoort er nu eenmaal allemaal bij. Wees er blij mij dat je dit allemaal mag meemaken.
Voor mij persoonlijk heb ik – onverwachts – nog iets moois kunnen maken van mijn midlife crisis. Ik kon zomaar beginnen aan midlife cruise. Een cruise die mij weer bracht op het schoolplein van moeders die mij dochters zouden kunnen zijn. Een midlife cruise die je zo maar kan overkomen.
Een aantal jaren geleden zijn mijn vrouw en ik toevallig begonnen met het opzetten van opvanghuizen voor kansarme kinderen in Nepal. In die begin tijd kwam een moeder naar ons toe met de vraag of wij voor haar dochtertjes Anjana(11) en Sirjana (8) wilden zorgen. Zij kon het niet meer en kon hen ook niet beschermen tegen hun vader die zijn oudste dochter al verkocht had in de prostitutie voor een fles whisky. Natuurlijk hebben wij de kinderen toen in ons Noble House opgenomen. Het was een goede moeder die regelmatig contact hield met haar dochtertjes, en ook wij zagen haar zeer regelmatig. Toen de moeder in april 2009 plotseling overleed stond de dronken vader weer aan de poort van Noble House te rammelen om zijn dochters op te eisen en hen te gelde te maken. Voor ons aanleiding om direct naar Nepal te gaan en de kinderen voor een vakantie van 3 maanden mee naar Nederland te nemen. Een periode dat ze ven kind mochten zijn en niet bang hoefden te zijn dat ze ook door hun vader mishandeld en verkocht zouden worden.
Eenmaal in Nederland bleek dat beide kinderen een ernstige ziekte aan hun schildklier hebben: de ziekte van Hashimoto. Een aandoening die tot gevolg heeft dat Sirjana zonder medische behandeling niet meer zal groeien en zelfs binnen enkele jaren zal overlijden. Beide kinderen zijn kansloos als zij geen adequate medische behandeling krijgen. Terug naar Nepal kan niet meer, omdat behandeling voor een dergelijke ziekte in Nepal niet mogelijk is. Bovendien zijn ze daar niet veilig zijn hun vader.
En daar sta je dan ineens met je goede gedrag en krijgt je leven plotseling een volstrekt andere wending. Onze eigen dochters zijn al lang het huis uit en goed terecht gekomen en we waren bezig ons leven anders in te richten met vrijheid en veelvuldig reizen. En dan krijg je ineens twee nieuwe dochters in huis waar je voor moet zorgen. In plaats van een abonnement op 50+ moeten we ons nu weer abonneren op “Ouders van nu”. Weer in het holst van de nacht vroeg zwemles. Weer dochters naar school brengen. Weer die ouderavonden en binnenkort weer die puistenkoppen aan de deur. Je maakt het allemaal weer mee.
Een nieuwe wending in je leven die echter ook iets heel moois met zich mee brengt. Kansarme kinderen nu daadwerkelijk een stukje toekomst geven. De meisjes zijn nu bijna een jaar bij ons en we hebben er nog geen seconde spijt van gehad, ondanks alle medische, psychische en culturele problemen die opgelost moesten worden. We doen het graag. En, het was vooral heel leuk. En als bijkomend voordeel: geen tijd meer voor een midlife crisis. Dus dan toch maar een midlife cruise met alle avonturen die dat weer met zich meebrengt. Het leven is verrassend.
Peter Tersteeg
Voor mij persoonlijk heb ik – onverwachts – nog iets moois kunnen maken van mijn midlife crisis. Ik kon zomaar beginnen aan midlife cruise. Een cruise die mij weer bracht op het schoolplein van moeders die mij dochters zouden kunnen zijn. Een midlife cruise die je zo maar kan overkomen.
Een aantal jaren geleden zijn mijn vrouw en ik toevallig begonnen met het opzetten van opvanghuizen voor kansarme kinderen in Nepal. In die begin tijd kwam een moeder naar ons toe met de vraag of wij voor haar dochtertjes Anjana(11) en Sirjana (8) wilden zorgen. Zij kon het niet meer en kon hen ook niet beschermen tegen hun vader die zijn oudste dochter al verkocht had in de prostitutie voor een fles whisky. Natuurlijk hebben wij de kinderen toen in ons Noble House opgenomen. Het was een goede moeder die regelmatig contact hield met haar dochtertjes, en ook wij zagen haar zeer regelmatig. Toen de moeder in april 2009 plotseling overleed stond de dronken vader weer aan de poort van Noble House te rammelen om zijn dochters op te eisen en hen te gelde te maken. Voor ons aanleiding om direct naar Nepal te gaan en de kinderen voor een vakantie van 3 maanden mee naar Nederland te nemen. Een periode dat ze ven kind mochten zijn en niet bang hoefden te zijn dat ze ook door hun vader mishandeld en verkocht zouden worden.
Eenmaal in Nederland bleek dat beide kinderen een ernstige ziekte aan hun schildklier hebben: de ziekte van Hashimoto. Een aandoening die tot gevolg heeft dat Sirjana zonder medische behandeling niet meer zal groeien en zelfs binnen enkele jaren zal overlijden. Beide kinderen zijn kansloos als zij geen adequate medische behandeling krijgen. Terug naar Nepal kan niet meer, omdat behandeling voor een dergelijke ziekte in Nepal niet mogelijk is. Bovendien zijn ze daar niet veilig zijn hun vader.
En daar sta je dan ineens met je goede gedrag en krijgt je leven plotseling een volstrekt andere wending. Onze eigen dochters zijn al lang het huis uit en goed terecht gekomen en we waren bezig ons leven anders in te richten met vrijheid en veelvuldig reizen. En dan krijg je ineens twee nieuwe dochters in huis waar je voor moet zorgen. In plaats van een abonnement op 50+ moeten we ons nu weer abonneren op “Ouders van nu”. Weer in het holst van de nacht vroeg zwemles. Weer dochters naar school brengen. Weer die ouderavonden en binnenkort weer die puistenkoppen aan de deur. Je maakt het allemaal weer mee.
Een nieuwe wending in je leven die echter ook iets heel moois met zich mee brengt. Kansarme kinderen nu daadwerkelijk een stukje toekomst geven. De meisjes zijn nu bijna een jaar bij ons en we hebben er nog geen seconde spijt van gehad, ondanks alle medische, psychische en culturele problemen die opgelost moesten worden. We doen het graag. En, het was vooral heel leuk. En als bijkomend voordeel: geen tijd meer voor een midlife crisis. Dus dan toch maar een midlife cruise met alle avonturen die dat weer met zich meebrengt. Het leven is verrassend.
Onlangs kreeg mijn midlife cruise weer een nieuwe wending. Een verzoek om een verblijfsvergunning voor de kinderen op zowel medische als schrijnende gronden werd door IND afgewezen. Volstrekt onverantwoord! En dan ben je weer bezig met juridische procedures, het geven van interviews in de media en het opzetten van handtekeningenacties.
Alle lezers wil ik uitnodigen de petitie te tekenen via de link http://bit.ly/bUdvmJ Het verhaal over de meisjes is te zien Hart van Nederland via de link http://bit.ly/dwcwLg
En bedenk: men hoeft niet iets goed te kunnen, om iets goeds te kunnen doen.Alle lezers wil ik uitnodigen de petitie te tekenen via de link http://bit.ly/bUdvmJ Het verhaal over de meisjes is te zien Hart van Nederland via de link http://bit.ly/dwcwLg
Peter Tersteeg
* voor meer actuele info zie http://www.engely.eu/nieuws
