Wat
zou Bert Bokhoven – de onbekende filosoof – daar nu van gevonden hebben
? Het lijkt mij evident dat Bert onmiddellijk zou doorzien dat hier
ernstige denkfouten gemaakt worden. Bert zou onmiddellijk vraagtekens
plaatsen bij de stelling van deze levensgenieters als zou overgewicht
een actieve handeling zijn, die direct verband houdt met het
levensgenieterschap. Bert zou met zijn unieke vermogen om complexe
materie tot een verbluffende eenvoud terug te brengen onmiddellijk de
vlijmscherpe analyse getrokken hebben dat obesitas uitsluitend het
gevolg is van ongestructureerde en veelal onbewust inname van spijzen en
dranken. Als voetnoot zou Bert daar zeker aan toegevoegd hebben dat het
een gelegenheidsmisvatting is om aan te nemen dat eten als zodanig
bepaalt of je een levensgenieter bent. Bert wijst terecht op het
tegendeel in de redenering: alsof mensen die minder door eten
geobsedeerd zijn geen levensgenieter zouden kunnen zijn. Ik heb eens
opgezocht hoe het begrip levensgenieter gedefinieerd wordt en kwam
daarbij tot verrassende vondsten. Bert maakt ons met zijn denken
pijnlijk duidelijk dat, om het predikaat “levensgenieter” te mogen
dragen, er wel iets meer moet zijn dan iemand die gewoon te veel eet.
Daarmee zou je volgens Bert de ware levensgenieter bepaaldelijk te kort
doen.
In zijn toelichting op zijn denkmodel geeft Bert aan dat het
het levensdoel van levensgenieters is om in alles gelukkig te zijn.
Daarin zijn ook elementen van de psycho-sociale benadering te herkennen:
levensgenieters willen alle mogelijke kansen op geluk pakken, en de
pijnlijke momenten zoveel mogelijk vermijden. De ervaring is het
belangrijkste, en onprettige ervaringen moeten zo lang mogelijk ontlopen
worden. De levensgenieter is erg optimistisch, en kan dit optimisme
goed op anderen overbrengen door overtuigend, en vooral ook, veel te
praten. Het zijn interessante gesprekspartners, mits er geen probleem is
dat besproken moet worden.
De
literatuur leert dat levensgenieter door hun grenzen verleggende,
vernieuwende houding levensgenieters interessante ideeën hebben. Wel
hebben ze iemand anders nodig om het idee goed uit te werken, want zelf
kunnen ze niet lang genoeg op één ding focussen om het ook af te maken.
Gelukkig kunnen ze met hun taalvaardigheden goed andere mensen motiveren
en het potentieel in andere mensen naar boven halen. De levensgenieter
is een veelzijdig individu, die steeds op zoek gaat naar nieuwe,
opmerkelijke zaken en altijd meerdere opties wil open houden.
Levensgenieters zitten vol met nieuwe ideeën en potentiële
toekomstvisies. Levensgenieters kunnen niet tegen routine en zijn niet
goed in dingen afmaken; rennen weg van emoties en plichten. Grenzen moet
je een levensgenieter dan ook vooral niet op willen leggen.
Levensgenieters zijn uiterst goed gezelschap, omdat ze intrigerend en
grappig zijn, en veel fascinerende verhalen kunnen vertellen. Het moet
alleen niet serieus worden, want dan rent de levensgenieter weg.
Toch
is Bert het niet eens met de beschrijving van het archetype
“levensgenieter” door de zogenaamde deskundigen. Naar Bert’s – verfijnde
– smaak is een levensgenieter iemand die kan genieten van al wat het
leven hem biedt. De vreugde van het nieuwe leven, de vreugde van geluk,
de vreugde van zichzelf te kunnen ontwikkelen. Vreugden of genietingen
die het zinnelijke genot te boven gaan of aanvullen.
Ik
realiseer mij dat ik volgens het gedachtegoed van Bert een
levensgenieter ben. Ik was mij daar nog niet echt van bewust, ook al
houd ik van lekker eten. Bert, dank voor dit inzicht.
Peter Tersteeg